Praxis
Deca su deca svakog dana
„Ne znam kako neko misli da ima državu, da ima budućnost, da napreduje, ako deca ne idu u školu. Deca su budućnost, moja i tvoja, i celog sveta, a budućnosti nema bez škole.“, rekao je A. K, izbeglica iz Sirije.
SVETSKI DAN DETETA. Dan koji se slavi u celom svetu. Dan kada jedni druge podsećamo da i deca imaju prava. Dan kada se preispitujemo šta smo i koliko uradili za dobrobit dece, da li se poštuju i obezbeđuju prava svakom detetu bez diskriminacije.
Danas, 27 godina nakon usvajanja Konvencije o pravima deteta, mi i dalje govorimo o pravno nevidljivoj deci, o deci bez imena i dana rođenja, o deci bez identiteta. „Postojiš, a nema te na ovome svetu.“, rekao bi pravno nevidljiv R. B., iz neformalnog romskog naselja u blizini Beograda.
I dalje kršenje prava devojčica i dečaka na razvoj i pravovremeno obrazovanje opravdavamo običajnim pravom romske zajednice i prećutno dozvoljavamo da dečji, rani i prinudni brakovi budu svakodnevnica za značajan broj romske dece, uskraćujući im tako mogućnost da uživaju u detinjstvu i slobodi izbora. „Dete si, pa si žena. Devojka nisi nikada!“, rekla bi M. A., mlada devojka iz neformalnog naselja u centralnoj Srbiji. M. A. se „udala“ sa 13, a prvi put postala majka sa 14. Danas sanja da njena ćerka ima detinjstvo, da završi fakultet, da bude uspešna žena koja je imala šansu da bira svoju budućnost.
Na hiljade dece izbeglica je i dalje svakodnevno izloženo brojnim rizicima i opasnostima. Glad, zima, neizvesnost i strah su glavni saputnici na dnevnoj ruti ka boljoj budućnosti. Detinjstvo, bezbrižnost, dečja igra, škola i porodica samo su deo njihovog sna. Neki su se na ovaj put otisnuli potpuno sami. „Ne znam šta ću sada, ali ja nemam izbor, moram da probam da pređem granicu.“, rekao je A. H., šesnaestogodišnji maloletnik bez pratnje iz Avganistana.
Deca su deca svakog dana. I juče, i danas, i sutra. Ona ne razumeju šta je pravna nevidljivost, ne znaju šta je običajno pravo, niti zašto moraju da beže od rata. Danas, na Svetski dan deteta, želimo da podsetimo da prava deteta moraju biti osigurana i poštovana, bez obzira na status deteta i okolnosti u kojima se nalazi.
Gašenje neformalnog kolektivnog centra SRC Pionirski grad prinudnim iseljenjima
Prinudnim iseljenjem 6 porodica iz stambenih paviljona SRC Pionirski grad koje je izvršeno 2. novembra, iseljen je i poslednji stanovnik ovog neformalnog kolektivnog centra. Uprkos apelima i zagovaranjima da se iseljenja, u situacijama u kojima su nužna, sprovode u skladu sa potvrđenim međunarodnim standardima, poslednja iseljenja pratila su ista kršenja ljudskih prava kao i sva prethodna, koja su otpočela pre dve godine, na šta je Praxis već ukazivao.
Osamdesetogodišnja B.S., izbeglica iz Hrvatske, poslednja je iseljena iz paviljona u kojem je stanovala sa sinom, koji je celodnevno vodio brigu o njoj. Na samom početku iseljenja njen sin je priveden, kako je navedeno, zbog burnog reagovanja i bojazni da će u većoj meri ugroziti javni red i mir, a službenice Centra za socijalni rad Rakovica su prihvatile izjavu B.S. da ne želi da u tom trenutku preuzmu brigu o njoj i smeste je u dom, nakon čega su napustile mesto iseljenja. Tako B.S. ostaje sama u paviljonu, dok se iseljenje sprovodi, najpre gašenjem vode i struje, zatim iznošenjem stvari iz prostorija, i naposletku izbijanjem vrata i prozora u svim prostorijama. Do samog kraja iseljenja B.S. nije napustila prostorije u kojima je do tada stanovala, niti ih je mogla samostalno napustiti. Medicinska pomoć joj je pružena dva sata od otpočinjanja iseljenja od strane službe hitne pomoći, nakon čega je privremeno hospitalizovana.
U skladu sa specifičnim okolnostima slučaja, gde je prinudno iseljenje sprovedeno nad starom ženom, izbeglicom teškog zdravstvenog stanja, očigledno potpuno zavisnom od mera državne podrške, postavlja se pitanje šta su organi vlasti preduzeli ili predvideli da bi je zaštitili od gubitka prava na ljudsko dostojanstvo. Uprkos tome što praksa Evropskog suda za ljudska prava navodi da je odgovornost države u ovakvim situacijama veća nego inače, iseljenje je sprovedeno bez obezbeđivanja alternativnog smeštaja, bez stvarnog pružanja usluge socijalne zaštite i bez prisustva predstavnika Komesarijata za izbeglice, uz ekstremno ponižavajući tretman prema licu koje se iseljava i očigledno kršenje prava na ljudsko dostojanstvo.
Međunarodni standardi u definisanju prava na odgovarajuće stanovanje jasno navode da iseljenje ne treba da dovede do beskućništva ili ugrožavanja ostalih ljudskih prava pojedinaca i predviđaju obavezu države da za iseljene osoba koje nisu u mogućnosti da se same staraju o sebi preduzmu sve odgovarajuće mere, koristeći maksimum svojih raspoloživih sredstava, i iseljenima obezbede adekvatne alternativne stanove, preseljenje ili pristup obradivoj zemlji. Republika Srbija je izbeglom, nesposobnom i starom licu propustila da obezbedi alternativni smeštaj, grubo prekršila svoje obaveze i to u trenutku kada aktivno sprovodi projekat Regionalnog stambenog zbrinjavanja izbeglica.
Dodatno je zabrinjavajuće što su sva iseljenja iz neformalnog kolektivnog centra SRC Pionirski grad sprovođena na vrlo sličan način na koji je iseljana i B.S. uprkos brojnim ukazivanjima međunarodnih organa na propuste i obaveze Republike Srbije prilikom sprovođenja iseljenja.
Kоmitеt Uјеdinjеnih nаciја zа еkоnоmskа, sоciјаlnа i kulturnа prаvа u zаklјučnim rаzmаtrаnjimа dоnеtim u mајu 2014. gоdinе pоzvао је Rеpubliku Srbiјu dа zbоg prinudnih isеlјеnjа i prаksе kоја је u suprоtnоsti sа оdrеdbаmа Međunarodnog pаktа o ekonomskim, socijalnim i kulturnim pravima, prеduzmе hitnе mеrе kоје ćе, izmеđu оstаlоg, оbеzbеditi prоcеdurаlnu zаštitu оnimа kојi bivајu isеlјеni а svе u sklаdu sа оdrеdbаmа iz Оpštih kоmеntаrа 4 i 7 оvоg Kоmitеtа .
Specijalna izvestiteljka Ujedinjenih nacija za pravo na adekvatno stanovanje je u preliminarnom i konačnom izveštaju nakon posete Srbiji u maju 2015. godine istakla potrebu za donošenjem Zakona o stanovanju koji će biti u skladu sa međunarodnim pravom kojim se normiraju ljudska prava u oblasti stanovanja i nediskriminacije. Posebno je istakla da je zakonom potrebno osigurati zabranu prinudnih iseljenja kao i definisati pravo na adekvatno stanovanje u skladu sa Opštim komentarom broj 4 Komiteta za ekonomska, socijalna i kulturna prava i obezbeđivati sprovođenje prinudnih iseljenja u skladu sa merama iz Opšteg komentara broj 7 Komiteta za ekonomska socijalna i kulturna prava. U preporukama Specijalne izvestiteljke se posebno ističe i obezbeđivanje prava na delotvorni pravni lek licima kojima preti evikcija.
Kako su iseljenja iz neformalnog kolektivnog centra SRC Pionirski grad sprovođena uz očigledno kršenje obaveza Republike Srbije, još jednom pozivamo nadležne organe da obustave opisanu praksu prinudnih iseljenja i poštuju svoje obaveze, kao i da aktivnije rade na pronalaženju trajnog i održivog stambenog rešenja za ugrožena lica.
Praxis održao drugi krug radionica usmerenih na prevenciju i eliminaciju dečjih, ranih i prinudnih brakova
Tokom septembra i oktobra 2016. godine, Praxis je održao tri dvodnevne radionice za Romkinje i Rome u Leskovcu, Kostolcu i Novom Pazaru, usmerene na prevenciju i eliminaciju dečjih, ranih i prinudnih brakova. Radionice su organizovane kao deo aktivnosti projekta „Pravna pomoć licima u riziku od apatridije u Srbiji“, koji finansira UNHCR.
Radionice predstavljaju nastavak aktivnosti započetih 2015. godine u Novom Pazaru i nastavljenih u Leskovcu i Kostolcu u aprilu 2016. godine. Učestvovalo je 75 žena i devojčica i 75 muškaraca i dečaka. Zbog specifične rodne uloge žene koja je prisutna u romskoj zajednici, radionice su organizovane tako da su prvog dana učestvovale Romkinje, a drugog dana Romi.
Cilj radionica bio je da se tokom dvodnevne interaktivne diskusije o značaju zdravog razvoja dece u najranijem detinjstvu, poštovanju dečjih potreba i želja, neophodnosti redovne zdravstvene zaštite, seksualnom i reproduktivnom zdravlju, značaju pravovremenog i kontinuiranog obrazovanja, zajednički identifikuje prisustvo dečjih, ranih i prinudnih brakova i dođe do predloga mehanizama koji bi doveli do prevencije i eliminacije ove škodljive tradicionalne prakse. Pojave identifikovane kao vodeći uzroci nastanka dečjih, ranih i prinudnih brakova su, kao u i prvom krugu radionica, siromaštvo, nizak obrazovni status romskih porodica koje žive u romskim naseljima, visoka stopa nezaposlenosti Romkinja i Roma i patrijarhalna kulturna tradicija. Pored toga, pokazalo se da nedostatak podrške romskoj deci u obrazovnom sistemu u vidu mesečnih karata za prevoz, besplatnih udžbenika i stipendija za srednjoškolsko obrazovanje, predstavlja jedan od mogućih uzroka pojave dečjih, ranih i prinudnih brakova.
Kod učesnica je godina stupanja u brak u uzrastu od šesnaest i sedamnaest, a kod učesnika u uzrastu od osamnaest i devetnaest godina. Takođe, donja starosna granica stupanja u brak kod Romkinja kreće se od 13-15 godina, koliko je imala 21 učesnica radionica (28%). Samo 22 učesnice (29,3%) stupile su u bračnu/vanbračnu zajednicu nakon 18. godine, odnosno nakon zakonske granice za stupanje u brak.
„Dete si, pa si žena. Devojka nisi nikada.“
„Ja sam zatrudnela sa 15 i jedva sam preživela.“
„Ima devojčica koje roditelji udaju, kada im nađu bogate muževe.“
„Tradicija. Ako se ne uda do 15. godine, ona više nije devojka, matora je. Kultura sada potiče iz porodice. Jednu sam ćerku ispustila sa 14, udala se mlada kao i ja, a onda sam mlađu držala do 17. godine , a tada je ona i sama znala da razmišlja.“
„Mora da se sačuva nevinost pre braka, tako devojka svetli obraz svojm roditeljima.“
„Mene je bilo sramota kad se moja ćerka udala sa 13, sakrio sam se da mi niko ne čestita zeta.“
„I kod nas ima grešaka. Kad se uda sa 13, to je veliki udarac. Da li da ideš tamo ili ne? Odeš i vidiš i siromaštvo te tera da ostaviš dete. I sramota te je da vratiš dete. To je velika greška!“
Kako bismo učesnicima/ama pomogli da problem dečjih, ranih i prinudnih brakova sagledaju sa više aspekata, prikazali smo filmove Izbjegni moju sudbinu i Ja sam Romkinja. Prvi film, koji govori o svedočenjima Romkinja žrtava prinudnih brakova i nasilja u porodici, ostavio je jak utisak na učesnike/ice, koji su se uglavnom saosećali sa sudbinama Romkinja iz filma, i uglavnom negirali postojanje takvih praksi u njihovim zajednicama. Drugi film je svojim afirmativnim konceptom inspirisao prisutne i usmerio ih da još jednom obrazovanje vide kao put ka boljoj budućnosti za sve devojčice i dečake.
„Ovo je istinita priča. Ljudi su u siromaštvu pa pristaju, bace pare na sto. To je tradicija.“
„Pare se daju da bi otac imao sa čime da isprati ćerku. Pola se daje ćerci i zetu, a sa pola se pravi svadba.“
„Pa ovo je prelepo. Vidite ženu koja ima svoj cilj i uspela je.“
Utisak je da učesnici/e radionice vide kao veoma korisne, kao pružanje podrške romskoj zajednici u smislu prepoznavanja problema sa kojima se suočavaju i izražavanja volje i spremnosti da se istima bavimo. Potrebno je i dalje raditi sa romskim zajednicama u ovim opštinama, pružati im savetodavnu podršku i osnaživati da o ovom problemu otvoreno razgovaraju i rade na rešavanju istog. Edukativno-savetodavni rad sa roditeljima, kao donosiocima odluka, podjednako je važan kao i rad sa decom u cilju podizanja svesti i osnaživanja devojčica i dečaka uzrasta od 10 do15 godina da se odupru ovoj štetnoj tradiocionalnoj praksi.
Radioničarski rad u navedenim opštinama praćen je opštinskim sastancima sa predstavnicima institucija koje su nadležne da reaguju u slučaju pojave dečjih, ranih i prinudnih brakova. Informacije dobijene na radionicama i opštinskim sastancima biće, zajedno sa analizom propisa i slučajeva iz prakse, pretočene u preporuke i predloge javnih politika za rešavanje problema dečjih, ranih, i prinudnih brakova, koje će Praxis predstaviti u decembru 2016. godine.
Videti saopštenje:
Praxis održao radionice usmerene na prevenciju i eliminaciju dečjih, ranih i prinudnih brakova
Zaustavimo apatridiju među decom u Evropi!
Preuzeto sa Info 24 portala za naš region
Tribinu pod nazivom „Zaustavimo apatridiju među decom u Evropi“, realizovala je danas Kancelarija za mlade, Gradska opština Palilula u Ustanovi kulture Palilula.
„Organizovan je info dan o apatridiji, gde smo vam približili sa kojim problemima se susreću ljudi bez državljanstva u svetu i Srbiji i kakve posledice to sa sobom povlači. Uz predavanje smo spremili i vizuelne atraktivne razglednice, kao i video koji je pripremila Evropska mreža za pitanje apatridije, koja je i pokrenula kampanju- Nijedno dete ne sme biti apatrid. Ovom kampanjom pozivaju se sve države Evrope da regulišu svoje zakone kako bi se problem apatridije konačno rešio“, rekla je ambasadorka Ivana Radojković na tribini.
Ko su apatridi ?
Apatridi su lica koja zakoni nijedne države ne smatraju svojim državljanima. Sa problemom neposedovanja državljanstva u Srbiji se u najvećoj meri suočavaju pripadnici romske zajednice. Oni koji nisu upisani u matične knjige rođenih istovremeno su ostali i bez državljanstva. Sličan je položaj onih čija činjenica državljanstva nije upisana u matične knjige uprkos postojanju osnova za sticanje državljanstva, oni koji su upisani u matične evidencije koje su uništene ili nestale, kao i oni koji su usled raspada SFRJ ostali bez državljanstva ili stekli državljanstvo zemlje u kojoj ne žive. Sva ta pomenuta lica su u riziku od apatridije, a među njima je veliki broj dece, saopšteno je na tribini.
„Jedna od naših osnovnih programa je edukacija za mlade na različite teme i oblasti društvenog života. Opština Palilula ima mnogo izbeglih i raseljenih lica koji su doseljeni na našu teritoriju. Prepoznali smo da je neophodna njihova integracija u društvu i tim povodom mlade informišemo i edukujemo na ovu temu. Prisutan je veliki broj mladih, učenici iz srednjih Paliluskih škola, kao i volonteri KZM-a“, izjavila je koordinatorka KZM-e, Aleksandra Saša Petrović.
Šta znači državljanstvo ?
Državljanstvo je zakonom priznata veza pojedinaca sa nekom državom. Po osnovu takve,zakonom priznat, veze i statusa državljanina, pojedinac stiče prava koja garantuje pravni sistem njegove države, ali i obaveze. Život bez državljanstva povezan je sa brojinm teškoćama. Nerešeno pitanje državljanstva neminovno povlači i nemogućnost pristupa svim državljanstvom uslovljenim pravilima. Što bi u prevodu značilo, ne možete da završite školu, nemate socijalnu pomoć, ograničena vam je zdravstvena zaštita i sl.,objašnjeno je na tribini.
Dakle, u cilju sprečavanja apatridije među decom neophodno je obezbediti da ubuduće svako dete bude upisano u matičnu knjigu roženih odmah po rođenju bez obzira na status roditelja.
Zahtevi organizacija civilnog društva u pogledu minimuma standarda zakonske regulative besplatne pravne pomoći
Organizacije civilnog društva zahtevaju neodložno usvajanje zakona o besplatnoj pravnoj pomoći i poštovanje minimuma standarda moderne zakonske regulative u ovoj oblasti.
Republika Srbija je jedina država Evrope u kojoj nije usvojen zakon o besplatnoj pravnoj pomoći. Iako se radi o zakonu koji je neposredno označen kao jedna od početnih stepenica u daljem napredovanju ka integraciji u Evropsku uniju, vlada i Narodna skupština RS već deset godina nemaju politički kapacitet da izvrše izričitu ustavnu obavezu usvajanja ovog zakona.
Moderan zakon o besplatnoj pravnoj pomoći mora da onemogući uspostavljanje monopolskog položaja u ovoj oblasti i obezbedi jednak pravni položaj svih pružalaca, što aktuelni nacrt zakona ne omogućava. Smatrajući da se korisnicima besplatne pravne pomoći (siromašni građani, žrtve nasilja, trgovine ljudima, diskriminacije i drugi) mora garantovati uvažavanje njihovih specifičnih potreba i položaja, te da ne smeju biti taoci želje za bogaćenjem, organizacije civilnog društva pozivaju nadležna ministarstva, vladu i narodne poslanike da bez odlaganja okončaju postupak usvajanja pravnog okvira pružanja besplatne pravne pomoći.
Organizacije civilnog društva zahtevaju da zakon bude zasnovan na standardima koji će zadovoljiti potrebe najšireg kruga korisnika besplatne pravne pomoći, a posebno na sledećim standardima:
- Advokatura i jedinice lokalne samouprave su po Ustavu dužne da pružaju pravnu pomoć (čl. 67 Ustava), što ne ograničava slobodu ostalih pružalaca da građanima pružaju besplatnu pravnu pomoć.
- Zakon o besplatnoj pravnoj pomoći mora da omogući pružanje besplatne pravne pomoći od strane najšireg kruga pružalaca, a posebno udruženja, sindikata, pravnih klinika i profesionalnih udruženja. Položaj svih pružalaca besplatne pravne pomoći mora biti uređen jedinstvenim zakonom.
- Svi pružaoci besplatne pravne pomoći moraju biti stavljeni u jednak pravni položaj u pogledu registracije, obaveza poštovanja profesionalnih standarda, kvaliteta i dostupnosti usluga, kao i finansiranja.
- Zakonom se mora dopustiti saradnja između pružalaca besplatne pravne pomoći, udruživanje radi zajedničkog pružanja besplatne pravne pomoći i stvaranje zajedničke službe besplatne pravne pomoći.
- Zakonom se moraju uvažiti specifične potrebe i položaj korisnika besplatne pravne pomoći. Korisnicima se zakonom mora garantovati pravo da izaberu pružaoca besplatne pravne pomoći koji će preduzeti sve potrebne pravne radnje u konkretnom slučaju
ASTRA
Autonomni ženski centar
Centar za unapređivanje pravnih studija Civil Rights Defenders
CHRIS mreža odbora za ljudska prava
Fond za humanitarno pravo
Inicijativa mladih za ljudska prava
Praxis
Preuzmite Zahteve sa spiskom OCD-a i mreža koje su podržale ovde.
Stanovnici Čukarice strahuju od „toksičnog dima" koji nastaje paljenjem guma - Belgrade Insight
„Protesti stanovnika Čukarice su privukli pažnju Praxisa, nacionalne nevladine organizacije koja se bavi ljudskim pravima i koja je u oktobru 2014. godine pozvala Komesarijat za izbeglice i migracije Republike Srbije „da preduzme aktivnosti... i obezbedi rešenje za stambeno pitanje stanovnika neformalnog naselja." Praxis je zatim takođe optužio stanovnike Čukarice da imaju predrasude u odnosu na romsku populaciju, tvrdeći da protesti vode u „rasprostranjenu netoleranciju i mržnju", i da ugrožavaju njihovu bezbednost. Komesarijat je odgovorio da će Grad Beograd početi da planira zatvaranje romskog kampa. Međutim, Jasmina Miković, zamenica izvršne direktorke Praxisa, kaže da se ništa značajno nije desilo od kraja 2014. godine uprkos obećanjima. „Grad mora da reaguje i pomogne tim ljudima... opština [Čukarica] mora da im pomogne ako žive u velikom siromaštvu i da im obezbedi adekvatne uslove za život, posebno u pogledu stanovanja, vodosnabdevanja, električne energije, grejanja, itd.," rekla je Jasimina Miković za BIRN.
Pročitajte kompletan članak OVDE.
Pročitajte najnovije Praxisovo obaveštenje o ovoj temi: I dalje se ne naslućuje rešenje za stanovnike Čukaričke šume
Protection Monitoring Report 16 Sept - 15 Oct 2016
Praxis released Protection Monitoring Report for the period from 16 September to 15 October 2016.
The number of refugees and migrants present daily in the parks near the Belgrade Bus Station rose to nearly 1,300 persons at the end of the reporting period, compared to around 600 in mid-September. Almost all asylum and reception centres are full, including AC Krnjaca, while there were around 1,000 refugees and migrants sleeping rough in Belgrade at the end of the reporting period, compared to around 300 in mid-September. Hygienic conditions in the old barracks, abandoned buildings and other facilities where refugees sleep are alarming, with increased number of scabies and body lice infestation. Furthermore, there is evident lack of winter NFIs in the field (jackets, shoes, blankets, etc), especially for men.
Praxis continued protection monitoring in the field, provided information to refugees and migrants in Belgrade about available legal options and available services, identified vulnerable cases assisted them or referred them to other organizations for targeted assistance. Praxis also provided protection by presence and accompanied refugees to PS Savska for registration. Inconsistencies in registration continued, access to asylum is often hindered, protection of unaccompanied and separated children (UASC) is still the most challenging, while refugees continue to report mistreatment by both the authorities and civilians along the route.
Download the Report HERE.
Bez rešenja za interno raseljena lica u socijalnim stanovima u Kraljevu
Problemi sa kojima se suočavaju korisnici socijalnih stanova u naselju Beranovac u Kraljevu, izgrađenih radi rešavanja stambenih potreba interno raseljenih lica, donacijom organizacije HELP - Hilfe Zur Selbsthilfe e.V. – Misija u Republici Srbiji, još uvek nisu ni blizu rešenja.
Naime, nakon isteka roka od tri godine u kom su interno raseljena lica, prethodno stanovnici kolektivnih centara, živela besplatno u socijalnim stanovima u Kraljevu, opštinska stambena agencija (OSA) je propisala da korisnici socijalnih stanova moraju da obezbede minimum 75 evra u dinarskoj protivvrednosti po članu domaćinstva. Pri tom, u ugovorima koje je OSA ponudila stanarima predviđena je mesečna obaveza na ime stanarine u iznosu od 1,20 evra po metru kvadratnom. Imajući u vidu da određen broj stanara ne ostvaruje prihode, ili su korisnici penzija, socijalnih davanja ili privremene naknade za nezaposlena lica sa Kosova, za mnoge od njih je ispunjenje ugovornih obaveza bilo neostvarivo. Odbijanjem da pristupe nepovoljnim ugovorima stanovnici socijalnih stanova su izgubili pravni osnov stanovanja i tuženi su 2013. godine od strane OSA. Tužbe za iseljenje podnete su protiv 33 interno raseljene porodice, a sudski postupci nisu ni blizu okončanja.
U međuvremenu, tuženi stanari su se obraćali mnogobrojnim državnim organima sa molbom da se nastala situacija prevaziđe uzimajući u obzir realne prilike i naročito socijalne potrebe interno raseljenih porodica koje žive u spornim stanovima. Ni država ni Grad Kraljevo u svojstvu korisnika predmetnih stanova očito nisu pronašli interes da problem sagledaju u širem kontekstu zaštite prava interno raseljenih lica zbog čega se nije otišlo dalje od vođenja dugotrajne građanske parnice.
U svetlu takvih okolnosti, stanari socijalnih stanova već tri godine žive u neizvesnosti i stalnom strahu od iseljenja. Osim toga, prinuđeni su da se svakodnevno suočavaju sa mnogobrojim preprekama u pristupu pravima izazvanim činjenicom da ne mogu da produže boravak na adresama na kojima faktički borave.
NRC - Praxis Humanitarian Report for April 2016
With NRC and Praxis’ withdrawal from Dimitrovgrad at the end of March 2016, activities from April focused solely on Belgrade. These included protection through presence, assistance and provision of information, and distribution of food and non-food items (NFIs). Teams were present in the field 24/7 at various locations, while one team was also assigned to provide information and assistance in Miksaliste during its working hours. Despite the formal closure of borders along the Balkan route, refugees/asylum seekers continued arriving to Serbia from both Bulgaria and Macedonia, resulting in an increase of arrivals in Belgrade of almost 100%, compared to March 2016. The vast majority travel to the Hungarian border where a small number of official crossings are permitted daily and many more cross illegally.
In April, NRC-Praxis assisted over 4,400 beneficiaries, bringing the total number of beneficiaries assisted since the project start to over 13,000. A major development in April was the unexpected eviction order of Miksaliste from its rental premises in Savamala, followed immediately by the demolition of the site which affected NRC-Praxis installations, such as the Save the Children-run Child Friendly Space (CFS) and the non-food item (NFI) distribution chute as well as daily activities which Praxis staff were carrying out in Miksaliste.
Download the Report HERE.
NRC - Praxis Humanitarian Report for May 2016
In May, NRC and Praxis continued working 24/7 in Belgrade. Given the developments at the end of April and the sudden closure and demolition of Refugee Aid Miksaliste, Praxis teams focused their work on Belgrade parks near the bus station and provided refugees with information and referrals to other agencies, and on distributing food and non-food items in cooperation with other organisations in the field.
Refugee arrivals to Belgrade remained steady and NRC-Praxis recorded an average of around 150 new arrivals daily. Most of them came from FYROM, and a significant number of them had spent several months in Idomeni, Greece. Refugees continued to arrive from Bulgaria as well. The vast majority still aim to move on to the Hungarian border, even though the number of official crossings permitted daily has been severely reduced and waiting times and conditions in the transit zones are reportedly very poor.
A significant development in this period was the reopening of Miksaliste in its new premises on 31 May to which NRC and Praxis contributed infrastructure and other support. The reopening was welcomed by all humanitarian actors. In May, NRC-Praxis assisted over 4,600 beneficiaries, bringing the total number of beneficiaries assisted since the project started to over 17,000.
Download the Report HERE.
- 1
- 2
- 3
- 1
- 2
- 3
POPULARNI TAGOVI
