Nevladina organizacija Praxis smatra da današnje prinudno iseljenje 23 romske porodice iz napuštene fabrike „Borac“ na Novom Beogradu, bez obezbeđivanja alternativnog smeštaja, prethodnog obaveštenja o datumu iseljenja i adekvatne podrške socijalnih službi predstavlja još jedno u nizu najgrubljih kršenja ljudskih prava do kojih dolazi prilikom prinudnih iseljenja neformalnih romskih naselja. Porodice koje su danas iseljene ostale su na ulici, dok je samo iseljenje sprovedeno uprkos jako lošim vremenskim uslovima.

Podsećanja radi, od 23 porodice koje su danas iseljene, većina je ranije iseljena iz neformalnog naselja Belvil, kada im je obezbeđena karta u jednom pravcu do mesta na jugu Srbije gde imaju prebivalište, kao i jednokratna pomoć za prevazilaženje socijalnih problema u iznosu od par desetina hiljada dinara. Većina ostalih porodica je ranije bila iseljena iz neformalnog naselja Blok 72 i drugih lokacija. Iseljenje koje je prvobitno bilo zakazano za ponedeljak, 17. septembar 2012. godine, odloženo je, da bi danas u ranim jutarnjim satima sudski izvršitelji, u pratnji socijalnih radnica i tridesetak pripadnika Ministarstva unutrašnjih poslova u opremi za razbijanje demonstracija, upali bez prethodne najave na lokaciju napuštene fabrike i započeli iseljenje. Pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova nisu dozvolili pristup mestu iseljenja predstavnicima nevladinih organizacija i Ujedinjenih nacija uprkos tome što je prema međunarodnim standardima ljudskih prava država obavezna da omogući praćenje sprovođenja iseljenja. Pored toga, pristup je bio zabranjen i novinarima koji su morali da uzimaju izjave od stanovnika preko ograde fabrike.

Uprkos činjenici da je opravdanost iseljenja bespravno useljenih lica u prostorije privatne firme nesporna, zabrinjavajuće je to što nadležni državni organi ne uzimaju u obzir da je sprovođenje prinudnih iseljenja neformalnih romskih naselja i rad na integraciji stanovnika naselja mnogo kompleksniji od puke jednokratne pomoći koja je obezbeđena onim licima koja su iseljena iz Belvila u gradove i opštine na jugu Srbije. Pored toga, oni koji nisu dobili alternativni smeštaj ponovo će se preseliti u druga neformalna naselja gde će ih sačekati novo prinudno iseljenje.

Postavlja se pitanje koliko je još prinudnih iseljenja i kršenja ljudskih prava Roma potrebno da bi Republika Srbija i Grad Beograd konačno shvatili da se rešenje problema stanovanja Roma ne može pronaći u prinudnim iseljenjima koja su do sada sprovođena mimo standarda ljudskih prava.

NVO Praxis poziva nadležne vlasti da hitno obustave sva prinudna iseljenja, da izvrše reviziju postojećih nezakonitih i neodrživih modela iseljenja i da otpočnu sa izradom pravnog okvira koji bi regulisao postupanje organa uprave u slučajevima prinudnog iseljenja uz puno poštovanje ljudskih prava.

Preuzmite: Saopštenje Zaštitnika građana povodom raseljevanja Roma