Skupština grada Kraljeva je na sednici održanoj krajem septembra 2016. godine usvojila odluku o ostvarivanju prava na naknadu troškova za vantelesnu oplodnju kojom se određuju bliži uslovi, kriterijumi, način i postupak za ostvarivanje prava na naknadu troškova za vantelesnu oplodnju. Prema tekstu same odluke namera njenog donosioca bila je da utvrdi šira prava u odnosu na prava iz obaveznog zdravstvenog osiguranja, u cilju uključivanja što većeg broja parova u postupak vantelesne oplodnje. Uprkos tome, odlukom je predviđeno da par može ostvariti ovo pravo samo ukoliko ima prebivalište na teritoriji grada Kraljeva najmanje tri godine pre podnošenja zahteva. Tako postavljen kriterijum koji se odnosi na prijavljeno prebivalište para isključuje mogućnost da interno raseljena lica koja borave na teritoriji grada Kraljeva i duže od tri godine, a kojih ima skoro 20.000, ostvare pravo na naknadu troškova vantelesne oplodnje pod jednakim uslovima kao ostali sugrađani.
Premda je donošenje navedenog akta i izdvajanje sredstava iz lokalnog budžeta za finansijsku podršku parovima koji se leče od neplodnosti postupcima biomedicinski potpomognutog oplođenja pozitivan primer usmeravanja sredstava, uslov u pogledu prebivališta parova interno raseljenim građanima i građankama Kraljeva neopravdano uskraćuje pravo na ostvarivanje nadoknade troškova za vantelesnu oplodnju čime se krši načelo jednakih prava i obaveza.
Sa namerom da ukaže da se spornom odlukom krši princip jednakih prava i obaveza zbog čega je suprotna propisima kojima se zabranjuje diskriminacija, Praxis je podneo pritužbu Poverenici za zaštitu ravnopravnosti. Kako je skupština grada Kraljeva izmenila spornu odluku i na taj način izrazila spremnost da ostvarivanje prava na naknadu troškova za vantelesnu oplodnju obezbedi svim građanima i građankama pod jednakim uslovima, Praxis je odustao od pritužbe.
Ipak, važno je istaći da usvajanjem odluka kojima se suštinski popravlja položaj pojedinaca i grupa, kao što je navedeni slučaj, može doći do narušavanja principa ravnopravnosti bez obzira na nameru donosilaca odluka. Oni moraju tome posvetiti posebnu pažnju, naročito imajući u vidu položaj već ugroženih pojedinaca i grupa poput interno raseljenih lica.
Sa druge strane, usvajanje opštih akata kojima se krši pravo na jednakost građana nije retka pojava, a jedan od osnovnih uzroka takvom stanju je svakako nedovoljno poznavanje antidiskriminacionih propisa, ali i nedovoljna senzitivisanost donosioca odluka na lokalnom nivou kada je u pitanju poštovanje osnovnih vrednosti poput prava na jednakost i ravnopravnost. Zbog toga želimo da skrenemo pažnju na neophodnost jačanja kapaciteta i podizanja svesti kod predstavnika lokalnih organa vlasti o pojmu i oblicima diskriminacije, kako bi se ovakvi slučajevi ubuduće izbegli.
